آن جاجنگ سخت بود/این جا جنگ نرم است

آن جا امام بود /این جاهم امام است

آنجا جهاد اصغربود/این جا جهاداکبر است

آن جا چمران وصیاد بود/این جا من وتو هستیم

لیک فقط شهادت مزد واقعی مجاهدان راه خداست....

آن روزکه دشمن به جانمان حمله کرد

شهدا مارو شرمنده کردند

نکند این روزها که دشمن به ناممان حمله کرده

باز هم شرمنده ی شهدا شویم...

از سن امروز من تا سن آنروز تو

نمی دانم چند روز فاصله است...!

ولی بزرگی به فاصله هایی که طی کرده ایم نیست

فاصله های زیادی را طی نکردی......

اما تا خدا رفتی....

روح تو به بلندای آسمان بود

روح تو دستی به آسمان هفتم داشت

روح تو بانماز های شب واستغفارها و-چشمان زیبای گریان-هم آغوش با الهی العفوخو

گرفته بود تو بزرگ بودی و بی همتا

تو دلتنگ کربلا بودی.....

شهدا دعا داشتند/ادعا نداشتند

نیایش داشتند/نمایش نداشتند

حیا داشتند/ریا نداشتند

رسم داشتند/اسم نداشتند

وما تا ابد به آنها که قمقمه هایشان را دفن کردند تا یاد آب نکنندمدیونیم....

برای روح مردان بی ادعایی که عاشقانه رفتند صلوات...

صادق به آقا مرتضی گفت:باب شهادت هم دیگر بسته شد

جنگ تمام شده بود

ولی آقای آوینی جواب داد:اینطور نیست شهادت یک لباس تک سایز است

هروقت وهرزمان اندازه ات را به لباس شهادت رساندی

هرجاکه باشی با شهادت از دنیا میروی.

چند ماه بعد صادق جنگی را وهابیون توی لاهور ترور کردند

یک سال بعد هم آقا مرتضی رفت

خودشان را اندازه لباس شهادت کرده بودند

اتل متل سمانه یه دختر شهیده

یه دختری که هیچوقت بابا جونو ندیده

بابا وقتی شهید شد مامان حامله بوده

بعد که سمانه اومد دیگه جنگی ندیده

مامان زود ازدواج کرد بایه مرد غریبه

سمانه حالااونو بابای خود میدونه

هیشکی بهش نگفته باباش یه مرد دیگه ست

باباش تو آسمون تویه دنیای دیگه ست

هیشکی بهش نگفته باباش چه مهربون بود

چه ابروی کمونی باباش چه خوش زبون بود

هیشکی بهش نگفته باباش یه قهرمون بود

تو دشت های شلمچه باباش یه دیده بون بود

سمانه قد کشیده بزرگ شده ماشالله

داره میره دانشگاه دانشجو اون حالا

حراست دانشگاه عاصی از دست اون

مدام باید بهش بگن موهات اومده بیرون

هفت قلم آرایش ویه مانتو کوچولو

شلوار برمودا وکفش های مثل پارو

تا حالا این دخترو بهشت زهرا نبردن

حتی جلوش اسمی از خون شهید نبردن

خانواده میگه که بزار یکم خوش باشه

باباش که رفتی طفلی بزار که این خوش باشه

داره دلم می سوزه از بس که بی مرامیم

مگه شهید رفته که ما بخوریم وبخوابیم؟

تو اون دنیا جواب باباش رو چی میدیم ما؟

اگه یه وقت بپرسه امانتم چی شد ها؟

حتی اگه سمانه باباش شهید نباشه

دختر شهر شهید باید اینجوری باشه؟

به مادر قول داده بود برمیگردد......

چشم مادر که به جنازه ی بی جمجمه ی پسرش افتاد

لبخند تلخی زد وگفت:پسرم اگه سرش میرفت قولش نمیرفت

شادی روح شهدا صلوات

اللهم صل علی محمد وال محمد